Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013


Και ύστερα ήρθε η ώρα που όλα έδειχναν πεζά. Που το παραμύθι τελείωσε, η ελπίδα ξεθώριασε, το όνειρο ξέφτισε. Και ύστερα ήρθε η στιγμή που δεν περίμενες τίποτα. Το μόνο που έμεινε είναι η κατήφεια. Για αυτά που είχες και έχασες, για αυτά που μπορούσες και δεν τόλμησες, για αυτά που δεν έκανες. Για μια ζωή που πέρασε χωρίς να την ζήσεις , έτσι όπως ήθελες. Για τα χρώματα που δεν είδες. Για ένα είδωλο στον καθρέφτη που βαρέθηκες

2 σχόλια:

  1. Moυ έλειψες.!!! Καιρός να μη σπαμε κομμάτια την ψυχη και την καρδια σε κάτοπτρα πλάνης...καιρός να ανασυνθέσουμε το είναι μας. Σε Αγαπάς; Ε ναι..αφου ηρθες με ψυχουλα στο δρόμο της δικης σου αλήθειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακριβή μου φίλη, εγώ να πω την αλήθεια κρυφοκοιτάζω κάθε λίγο σιωπηλά μέσα από τα παράθυρα που ανοίγεις.
    Έτσι είναι, αρκετά σπαταλήσαμε καρδιά και ψυχή στα ασήμαντα και τα υποβαλλόμενα , δεν χάθηκαν, τα αφήσαμε να ξεχαστούν ˙ τα δικά μας , τα όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή